Limonlu Pastanın Sıradışı Hüznü, oldukça farklı bir konuya sahip. Anlatımı, kurgusu inanılmaz başarılı. Doğaüstü olaylar hikayenin temelini oluşturuyor ama yazar öyle bir anlatmış ki sanki yaşamın içinden her gün gördüğümüz olaylar gibi hissettiriyor.
Bu kitapla ilgili en belirgin kısım ise içerisinde barındırdığı hüzündü. Okurken, ilk sayfasından itibaren öyle büyük hüzün kapladı ki içimi kitabın son sayfasına gelene kadar bitmedi bu hüzün. Bir an önce okuyup bitirmek ve hüzünden kurtulmak istedim. Yazar hüznü her bir kelimeye işlemiş. Mutluyken alıp okuyun, mutsuz oluyorsunuz birden. En azından bende öyle oldu.
Dram tarzındaki romanlardaki hüzün gibi değil ama bu. Dram tarzındaki romanlarda hüzün belli bir olaya dayalı oluyor. Bu kitapta herkes, her şey hüzünle kaplı. Tek bir mutlu karakter bile yok. En çok üzüldüğüm Rose'un babasıydı.
Okuyup okumamak size kalmış. Farklı bir tarz denemek istiyorum diyorsanız okuyun tabii ama hüzne hazırlıklı olun.
Keyifli okumalar,
Ruby Sue
*fotoğraf alıntıdır
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder